Need for Speed II (1997)

NFS II had drie racemodes: Tournament, Knock-out en Single race (toernooi, knock-out en afzonderlijke race). De gameplay van het spel was arcade-achtig. Het ontwerp van de wegen was meer open: spelers konden nu naast het asfalt gaan rijden en door de velden stukken afsnijden.

Need for Speed II SE (1997)

Deze speciale editie van NFS II bevatte extra circuits, extra auto's en ondersteuning voor Glide, de toen opkomende 3D grafische standaard die gebruikt werd in de Voodoo en Voodoo 2 videokaarten van 3dfx.

Need for Speed III: Hot Pursuit (1998)

NFS III voegde een Hot Pursuit-mode toe aan het spel. Daarin kon de speler proberen om aan de politie te ontsnappen, of zelf agent spelen en snelheidsduivels arresteren. De meeste wagens en banen waren beschikbaar bij het begin van het spel. Het doel was om een beloning beschikbaar te maken door races te winnen. Het is het bestverkopende en populairste spel van Need for Speed.

NFS III maakte gebruikte van de multimediamogelijkheden van de CD-ROM, en bevatte audiocommentaar, diavoorstellingen met foto's en muziekvideo's. Dit spel was ook het eerste waarvoor men extra automodellen kan downloaden, daardoor ontstond een gemeenschap van automakers.

Need for Speed: High Stakes / Road Challenge (1999)

High Stakes (Amerikaanse titel) en Road Challenge (Europese titel) verscheen in de zomer van 1999. Het had veel kritiek omdat het teveel zou lijken op Need for Speed III, in het bijzonder omwille van het feit dat alle parcoursen uit Need for Speed III behouden waren in dit spel.

Desalniettemin introduceerde dit spel verschillende nieuwe types van gameplay: "High Stakes", "Getaway" en "Career". "High Stakes" was een racemode waarin de beloning de auto van de verliezende speler was. In "Getaway" moest de speler de achtervolgende politieauto's zo lang mogelijk van zich afhouden. "Career"-mode bood een monetair beloningssysteem, waarbij de speler geld verdiende door in een reeks chronologische toernooien te racen, en hij daarna voertuigen en verbeteringen kon aanschaffen met dat geld.

Een andere innovatie was de introductie van schademodellen. Voertuigen die in aanrijdingen waren betrokken hadden zichtbare geblutste carrosserieën en leverden mindere prestaties. Na de race kon een speler eventueel betalen voor herstellingen.

Need for Speed: Porsche Unleashed / Porsche 2000 (2000)

Porsche Unleashed (Amerikaanse titel) en Porsche 2000 (Europese titel) verschilde van de voorgaande versies in dat deze versie enkel Porsches bevatte; en het spel bood ook een grote hoeveelheid informatie erover. De speler moest races winnen om de auto's in chronologisch volgorde van 1950 tot 2000 beschikbaar te maken. Er is een catalogus van verschillende Porsche-onderdelen doorheen de jaren aanwezig. Het spel bood ook een fabrieksrijder-modus, waarin de speler Porsches moest testen met verschillende stunts, en zo zijn carrière opbouwen. Het was het eerste Need for Speed-spel dat niet de mogelijkheid had om te spelen met een gesplitst scherm (split screen). Later werd het spel nog uitgebracht voor de Game Boy Advance.

Qua spelbouw, wordt het vaak geprezen als Need for Speed's beste samenwerking om een enkele autofabrikant naar voor te schuiven en de kennis over zowel de geschiedenis als motorfuncties te vergroten en te verdiepen. Het biedt historische video's en veel foto's van oude Porsches. De "Factory Driver"-mode was een andere manier om wagens beschikbaar te stellen; men moest resultaten behalen door slaloms te rijden, snelheidswedstrijden te winnen en andere prestaties te leveren. Veel van de missies werden als erg moeilijk beschouw

Need for Speed: Hot Pursuit 2 (2002)

Hot Pursuit 2 was de eerste bijdrage van EA Black Box aan de Need for Speed-reeks. In het spel ontbraken opties die in voorgaande delen wel aanwezig waren, zoals een gesplitst scherm voor races met twee personen, een dashboard-camerastandpunt en herhalingen die men kon opslaan. Mogelijkheden voor LAN-multiplayer verdwenen en waren vervangen door EA.com's koppelsysteem op internet.

NFS: Hot Pursuit 2 was de eerste Need For Speed met commerciële muziek, en geen inhouse gecomponeerde muziek meer zoals in de vorige delen.

Need for Speed: Underground (2003)

Need for Speed: Underground (NFSU) betekende een vernieuwing van de formule van de serie, en bood een carrière-mode met een verhaallijn, en een garage-mode die de spelers toeliet hun wagens volledig aan te passen, met een grote verscheidenheid aan prestatie- en visuele verbetering met merknamen. Alle wedstrijden vinden plaats in een stad, tijdens de nacht. In plaats van dure exotische wagens, had NFSU wagens uit de import tuner-cultuur. Dit werd, samen met de aansturing die steeds meer arcade-achtig werd, een belangrijk punt van kritiek bij NFS-fans. Toch werd Underground commercieel erg succesvol, vergelijkbaar met NFS 3.

Naar verluidt zouden autofabrikanten erg streng geweest zijn over hoe hun voertuigen werd afgebeeld in dit spel, zeker wanneer men rekening houdt met de reputatie van "illegale straatraces" van de tuner-cultuur. EA leverde inspanningen zodat de races eruit zagen als erkende wedstrijden, en bevatte een aankondigen in het begin van het spel. Daarenboven hadden de voertuigen, op een gebroken voorruit en ontbrekende zijspiegels na, helemaal geen schademodellen. Wel werden de grafische uitvoering en het uiterlijk van het spel door veel critici geprezen, evenals de uitgebreide mogelijkheid tot opvoeren of 'tuning' van de wagens.

Hoewel de PC-versie van dit spel multiplayer over Internet ondersteunde, ontbrak de mogelijk tot multiplayer-games over LAN-netwerken.

Als nadelen van NFS Underground (en opvolgers) werden onder meer gezien het ontbreken van mogelijkheden om nieuwe auto's toe te voegen en om tegenliggend verkeer in Underground-carrièremodus uit te zetten, het deels onrealistische weggedrag en de 'rubberband AI' (waarbij de wagens van computertegenstanders de speler altijd konden bijhouden, ongeacht hun eerdere achterstand).

Need for Speed: Underground 2 (2004)

Need For Speed Underground 2, het vervolg op Need for Speed Underground, verscheen op 15 november 2004. Een demo van het spel verscheen als een late easter egg op volledige versies van Burnout 3 Takedown (een samenwerking van EA Games en Criterion Games), en volledige versies van NFSU2 had een demo van Burnout 3 in het spel. In deze reeks, gaat de verhaallijn van NFS Underground verder en er zijn nieuwe racemodes, zoals de Underground Racing League en Street X, nieuwe en meer tuning-opties, evenals een nieuwe methodes om wedstrijden te selecteren — rondrijden in de stad (zoals in Grand Theft Auto) en race-"bakens" selecten. Er was ook een "outrun"-mode, waarin de speler willekeurige tegenstanders op de weg kan uitdagen en proberen hen achter zich te laten (vergelijkbaar met Tokyo Xtreme Racer).

Need for Speed Underground Rivals (2005) voor PlayStation Portable

NFSU Rivals voor PlayStation Portable is een PSP-lanceringsgame, het werd uitgebracht op de lanceringsdatum. NFSU Rivals bracht American Muscle Cars tegenover Japanse Tuner Cars. Het spel bevat verschillende auto's die niet aanwezig zijn in vorige Need for Speed Underground-spellen, zoals de 1970 Dodge Charger, 1967 Ford Mustang en de 1997 Chevrolet Corvette C5.

Need for Speed: Most Wanted (november 2005)

Need for Speed: Most Wanted kwam op 15 november 2005 uit. Het spel brengt de serie terug naar zijn oorsprong zoals in Need for Speed 3: Hot Pursuit, met politie-achtervolgingen die de hoofdmoot van de gameplay uitmaken.

Negen spelmodes worden vermeld:

• Multiple point races
• Toll booth races
• Speed trap photos
• Outrun
• Outrun best route
• Circuit
• Sprint
• Knockout
• Drag

Er zijn Vier 'aparte regio's', samen met real-time weer en een evolueerde omgeving. Er zijn geen races tijdens de nacht, alle acties vinden plaats tussen zonsopgang en zonsondergang. Er zijn ongeveer 100 wagens beschikbaar. EA vermeldt Aziatische imports (tuners), exotische wagens, Amerikaanse muscle cars en Euro imports.

Need For Speed: Carbon (2006)

Need for Speed: Carbon is de opvolger van 'Most wanted' in de Need for Speed-serie. Sinds 3 november 2006 is het spel uit voor de Xbox 360, de PC, de Nintendo Gamecube en de Gameboy Advance. Sinds 10 november voor de PlayStation 2 en de Xbox, en sinds 8 december voor de Nintendo Wii.Het spel was ook een lanceringsspel voor de PlayStation 3, Deze is uitgekomen op 23 maart 2007. Het spel speelt zich net als de Need for Speed Underground-voorgangers voornamelijk 's nachts af.

Nieuw in de Need for Speed-serie is het gametype 'Canyon run', thematisch voornamelijk afkomstig uit de wereld van Japanse illegale bergraces of 'Touge'. In deze spelmodus (in Career Mode alleen gebruikt bij boss-races) rijdt de speler door berggebieden met bochten, slingers en plaatsen waar de auto van de weg kan raken.

Need For Speed: ProStreet (2007)

Need for Speed: ProStreet werd aangekondigd op 31 mei 2007.

In dit spel ligt de nadruk opnieuw op realistisch rijgedrag. Zoals in voorgaande delen kan de auto van de speler getuned en geupgrade worden; dit maal kan ook een visuele verandering aan de auto invloed hebben op het rijgedrag.

In ProStreet wordt niet langer gestraatraced maar op circuits.

Need for Speed: ProStreet is uitgekomen op 14 november 2007.

Need for Speed: Undercover (2008)

In Need for Speed: Undercover dient de speler als undercoveragent een criminele organisatie te ontmaskeren.

Need for Speed: Nitro (2009)

Need for Speed: Nitro is de veertiende NFS game en de eerste die exclusief is ontwikkeld voor Nintendo DS en Wii. De gameplay is meer arcade-gericht en is bedoeld voor een gemiddeld publiek. Nitro kwam op 2 november 2009 uit in Noord-Amerika. In Europa kwam het spel vier dagen later uit.

Need for Speed: Nitro is ook beschikbaar als een sociaal multiplayer game op Facebook.

Need for Speed: Shift (2009)

Need for Speed: Shift lag in de winkels op 17 september 2009. Het is het eerste spel van de NFS-reeks die door Slightly Mad Studios is ontwikkeld. Deze game gooit de originele gameplay van de Need For Speed-reeks helemaal om: het gaat hier om puur racen op enkele originele en fictieve racebanen of afgezette steden. In het totaal zitten er 67 auto's in het spel, waarvan ze allen met realistische interieurs zijn nagemaakt.

Het spel zorgt voor een totaal andere gameplay in Carrière modus: je moet racen in verschillende klassen om uiteindelijk het doel te bereiken, de NFS World Tour. Het spel werkt met een bijzonder beloningssysteem, waardoor je zelfs punten haalt voor precies of agressief rijden terwijl je hebt verloren. Met behulp van sterren die je bij het racen verdient voor het halen van puntendrempels, snelheidsdrempels of iets anders, kun je volgende evenementen unlocken, eventueel ook in andere klassen.

 Bron: Wikipedia